Svetlana Lutovac-Ilic’ schrijft al gedichten sinds zij nog maar een klein meisje was van elf jaar. Ze is haar hele leven blijven schrijven. Svetlana is geboren in Montenegro, vroeger een deel Joegoeslavië. Nu onafhankelijk. De taal is natuurlijk een groot struikelblok in Nederland.

Voor wie zijn jouw gedichten bedoeld?

Svetlana: “Voor kleine kinderen, tieners en ook voor volwassenen. Jammer genoeg alleen (nog) voor mensen die de Joegoeslavische taal spreken. Ik wil graag ook voor Nederlandse mensen schrijven”

Zijn jouw gedichten gepubliceerd?

“Vroeger stonden ze in de schoolkrant en er zijn drie dichtbundels gepubliceerd in Montenegro. Tijdens mijn studie maakte ik kennis met andere auteurs en zij vonden mijn gedichten goed genoeg om uit te geven.. In de hoofdstad van Montenegro, in Bodgorica, verscheen mijn eerste boek in 1989. Daarnaast publiceerden kranten mijn gedichten.”

Waarom ben je naar Nederland gekomen?

“Mijn man is hier gekomen in 1991 en ik wilde niet mee. Ik had een mooi leven in Joegoeslavië. Ik heb biologie gestudeerd omdat ik dat van mijn vader moest. Die studie heb ik afgemaakt en daarna moest ik arts worden van mijn vader. Dat heb ik een jaar gedaan maar ik wilde niet snijden in mensen, ik wilde schrijven. Mijn man wilde niet terug komen naar Montenegro omdat hij daar geen werk had en alles was kwijtgeraakt in de oorlog. Toen ben ik naar Nederland gekomen. Mijn familie woont in Montenegro en ik zie ze een keer per jaar in de vakantie.”

Kun je al in het Nederlands schrijven?

“Nee, maar dat wil ik wel heel graag. Nederlands is zo moeilijk om te leren. Ik ga nu serieus Nederlands leren. Ik ben hier in 1999 komen wonen. In 2000 hebben wij onze dochter Nicole gekregen. Toen was het voor mij teveel om ook nog naar school te gaan en te werken. Ik heb wel drie maanden op de Gilde-opleidingen Nederlandse taal geleerd. Ik ben vijf jaar thuis gebleven. In 2005 ben ik thuiswerk gaan doen en kreeg ik meer contact met mensen. Na zes maanden ben ik daarmee gestopt omdat ik de mensen niet goed kon verstaan. Dat maakte het erg moeilijk voor mij. Daarna heb ik twee jaar gezocht naar geschikt werk. Ik ben nu tien jaar hier maar de tijd is heel snel gegaan.”

Hoe gaat het nu met schrijven?

“Nu schrijf ik nog steeds mijn gedichten in mijn moedertaal maar ik heb een bureau gevonden dat mijn gedichten kan vertalen in het Nederlands. Nu moet ik nog een uitgever vinden die de gedichtenbundel wil uitgeven. Wie weet, leest een uitgever dit artikel.....

Een voorbeeld van een vertaald gedicht:

Vleugels

Vleugels van mijn jeugd

Het uitslaan gemist

De vluchtlaag

Twijfel

Dromen niet af

En morgen een nieuwe dag

De vleugels van mijn jeugd

De handen in het web van het kwaad gevangen

De stilte

Smeken

De jeugd in zoektocht opgebrand

En morgen een nieuwe dag