Beste Fiena,

Deze week ben ik weer een stuk wijzer geworden. Ik ben er achter wat ik fout doe. Ik ben een uitsteller!!!! Ik schuif alles naar de toekomst, zo nodig naar de verre toekomst. Tot...het in sommige gevallen te laat is. Iets of iemand grijpt dan in en ik heb er niets meer over te zeggen.

Enkele voorbeelden: ik ben bang voor de tandarts. Oké, dat ben ik niet alleen. Maar ik denk steeds: volgende week maak ik een afspraak. Na carnaval, na de vakantie, naar kerstmis enz. Nu is het zover! Ik heb gaatjes. Mijn tong verdwijnt er al helemaal in. Ik heb zelfs al kiespijn gehad. Toen dacht ik: als de kiespijn over is, maak ik een afspraak. Ik heb een ontsteking en de tandarts kan nu toch niets doen. Dat bedenk ik allemaal zelf. De pijn onderdruk ik met handenvol pijnstillers. Zo veel, dat ik er helemaal raar en apathisch van word. Maar de kiespijn gaat over en mijn goede voornemens ook. Eerstdaags moet ik een gebit. Help, daar denk ik maar even niet aan.

Ik moet mijn accountant bellen omdat ik allerlei brieven van de belastingdienst krijg. Iets over invullen en op tijd versturen of zo. Iedere dag denk ik: vandaag is belasting-aangifte-dag. En pats, de dag is weer voorbij.

Mijn huishouden is ook niet op orde. Ik moet opruimen, de zolder, de kelder, de schuur en de rommelkamer. Een zware klus. Ik kan toch niet zomaar alles in de container gooien? Ik moet het eerst allemaal uitzoeken en stapeltjes van maken. Mijn kinderen waarschuwen me al dat ze na mijn dood niet opgezadeld willen worden met mijn rotzooi. Ik denk dat ik dit voorjaar een grote poets ga houden.Witten, verven en opruimen.

Morgen ga ik ook die vriendin in dat dorp bij Rotterdam bellen. Ik heb dit al weer jaren laten versloffen. Morgen maak ik daar tijd voor.

Mijn bazin heeft ook moeite met mijn uitstellen. Laatst zei ze dat ik haar af en toe een bijna-hartverzakking bezorg omdat ik nog niet eens begonnen ben met dingen die diezelfde dag nog af moeten. Ik vroeg: ‘ben ik ooit te laat?’ Haar antwoord was ‘nee, dat niet.’ Wij waren uitgesproken. Toegegeven. Ik schiet soms volledig in de stress. Maar, altijd komt alles goed omdat ik een wonder verwacht. Gek genoeg, gebeurt dit wonder ook altijd. Mijn familie en vrienden valt dit ook op. Met mij gebeuren altijd wondertjes. En alles komt goed.

Als ik bijvoorbeeld een feestje geef heb ik grootse plannen. Wat ik allemaal zal koken, bakken organiseren en plannen. Ik maak een lijst van hier tot Tokio. Maar dan wacht ik te lang met beginnen, Dus moet ik diverse zaken op mijn lijstje doorstrepen. Wat over blijft is een leuk feest maar zonder alle speciale dingen die ik bedacht had. Ik kook en grote pan macaroni in plaats van een vijf sterren diner. Ik bak niet zelf maar haal heerlijke vlaaien en taarten bij een bakker. Ik laat geen bandje optreden maar zet de meezingers extra hard. Ik nodig geen lang vervlogen vriendschappen uit maar feest het met mijn huidige vrienden. Het resultaat is een geweldig feest, als ik mijn gasten mag geloven. Maar zij hebben geen weet van mijn lijstje en wat ze dus gemist hebben.

Mijn leven is een chaos en in mijn hoofd lopen de gedachten ook alle kanten uit. Het is wel spannend in mijn hoofd. Het is een soort reis maar ik weet niet van tevoren waar ik uitstap. Ik kom op de gekste plaatsen en herinner me dingen die niemand meer weet. Of heb ik ze zelf verzonnen? Dat is onduidelijk. Soms heb ik ook hele vruchtbare ideeën en eye-openers. Zoals dat ik een uitsteller ben. Daar ga ik zo gauw mogelijk iets aan doen.

Maar wat kan ik er precies aan doen, lieve Fiena?

Beste B,

Maak een lijst van dingen die moeten gebeuren en begin morgen af te strepen...